LET ME GUIDE YOU THROUGH THE PURPLE RAIN
- koenmijnheer8
- Mar 30
- 2 min read
Nu klinkt tot slot van de uitvaartdienst Purple Rain. Zodra de deuren van het eeuwenoude kerkje opengaan, valt het zonlicht naar binnen. ‘’I never meant to cause you any sorrow…’’. Het voorjaar legt een troostende deken over de menigte die zich opstelt voor de erehaag. ‘’I never meant to cause you any pain.’’
Op Spotify zoek ik even later in de auto Purple Rain op. Een live versie maar, daar zit de ziel van het moment in. Het wordt een 18 minuten durende versie van een concert dat Prince op 30 maart 1985 gaf in Syracuse, vlakbij New York.
Het nummer bouwt zich op als een schilderij van een oude meester. Met een schets, de basis, verfijning en de grove vegen die sommige meesterwerken typeren en relief geven. ‘’I only want to see you laughing in the Purple Rain.’’
Tijdens de uitvaart levert ieder een bijdrage aan het monument dat we maken ter nagedachtenis. Het zijn bouwstenen. Niet zomaar losse elementen. Alles staat met elkaar in verbinding. Het fundament, de muren, kozijnen voor het licht…alles zit erin verwerkt.
De live versie van Purple Rain blaast me even later in de auto van mijn sokkel. Weer terug op aarde. De uitvaart giert nog na in m’n lijf. Niemand van de aanwezigen heeft iets gemerkt van de emoties die binnen in mij vochten om een plek in de etalage. ‘’I only wanted to be some kind of friend.’’
Thuis zoek ik het concert van Prince op. Het blijkt één van de eerste optredens te zijn, dat live via de satelliet werd verspreid. Twaalf miljoen mensen waren er getuige van. “Hello, Syracuse and the world. My name is Prince and I’ve come to play with you,’’ zegt de maestro aan het begin.
Het is dan bijna vier maanden vóór Live Aid, het wereldwijde zestien uur durende concert tegen de honger in Ethiopië, waar ‘’his royal badness’’ niet aan meedeed om zijn ‘artistieke integriteit’ niet in gevaar te brengen. ‘’Honey, I know, I know, I know times are changing..’’
Dit prachtige kerkje vormt een passend decor bij deze afscheidsbijeenkomst. Purple Rain is het slot. Buiten mogen de zonnebrillen op, want het is zonnig genoeg. ‘’It’s time we all reach out for something new…that means you too.’’
Terwijl de familie meegaat naar het crematorium en de rest van het gezelschap afreist naar het restaurant, schuifel ik voorzichtig van het toneel, uit het zicht. Job done. Iets om dankbaar voor te zijn.
Het volume in de auto staat even later op ‘’luid’’.
‘’I think you better close it en let me guide you through the Purple Rain.’’
Comments