HADESTOWN BEWIJST HOE MOOI HOOP IS

Het is even na één uur ‘s middags als Maarten Heijmans op de fiets over de Magere Brug komt denderen. Op het drukke kruispunt bij het eetcafé waar fatbikers eerder gas geven dan inhouden en elektrische scooters voorbij zoeven, slaat hij zonder in te houden rechtsaf de Amstel op.

De acteur is op weg naar Koninklijk Theater Carré, waar hij over amper twee uur opkomt als Hermes, de verteller in het bejubelde Hadestown. Op het terras van eetcafé De Magere Brug, op een steenworp van Carré is het druk. Theatergangers eten in de zomerzon een hapje. De sfeer is rustig en toch hangt er iets van spanning in de lucht. Of zijn wij het die dat voelen?

Een ietwat gedistingeerde opa en oma schuiven aan met hun kleindochter. Hadestown trekt volk uit alle lagen en leeftijdsgroepen. De man - ondernemer zo blijkt - is gewend dat de wereld om hem heen meebeweegt. Plus dat hij meer een zender dan een ontvanger is.

‘’We moeten op tijd klaar zijn, want we gaan naar het theater.’’ Hij vraagt twee Vlaamse jongedames van tafel te verwisselen ‘’want wij zijn met z’n drieën en anders zit het zo krap.’’ En hoewel het overvolle terras door slechts één enkele medewerker wordt bediend, eist hij voortdurend aandacht met aanvullende wensen: ‘’Hallo, mag ik bestek? Denkt u aan de extra ijsblokjes? Nee, wij willen éérst de garnalenkroketten, de flammkuchen kunt u nog even mee terugnemen.’’

Wij vermoeden dat Youp van ‘t Hek graag even van pensioen was teruggekomen om dit stel in een korte, vlammende monoloog de spiegel voor te houden. ‘’Ik heb afgerekend,’’ zegt de man als hij voor een sanitaire stop binnen is geweest, ‘’want de rest van het eten komt niet meer op tijd.’’ Als vervolgens zijn echtgenote ontploft (‘’ik heb ontbeten in de veronderstelling dat ik hier zou lunchen’’), krijgen we op terras een alleraardigste voorpremière van Youp’s Revival.

Onze dag kan dan al niet meer stuk. En dan moet Hadestown (spreek uit: Hé-des Town) nog volgen, de veel geprezen Broadway musical die deze zomer met een Nederlandse cast in Carré te zien is. Hadestown is een moderne kijk op de Griekse mythe van Orpheus en Eurydice - een liefdesverhaal - verweven met de geschiedenis van Hades en zijn vrouw Persephone, die de onderwereld regeren.

Een eeuwenoud verhaal en tegelijk een weerspiegeling van de huidige maatschappij waarin de scheidslijn tussen onder- en bovenwereld steeds schimmiger wordt. Eurydice belandt in de onderwereld omdat haar liefde Orpheus druk is met andere dingen en dan blijkt hoe moeilijk het is om terug te keren naar de bovenwereld.

Tegen half drie (want: matinee) schuifelen we over de Amstel richting Carré. Vol verwachting, want we zijn geen musicalfans, maar dit moet wat anders zijn. Hadestown is - naar verluidt - ‘’next level’’. Een vorm van ‘totaaltheater’ en dat is dan weer wel intrigerend. Eenmaal binnen zien we dat opa en oma van het terras, met kleindochter in hun midden, ook aanschuiven. Tweeënhalf uur theater op een lege maag; dat zal niet meevallen voor ze.

Dan is er…Hadestown. En er is ook vooral de magie van het theater. Na het spectaculaire openingsnummer kijken we elkaar in een flits (want je wilt niks missen) even aan. Eén blik, zwanger van emotie, is genoeg. Maarten Heijmans opent het stuk. Het acteerwerk, de zang, de energie…het vliegt je naar de strot. Zo doe je dat.

Opvallend is dat deze productie veel nieuwkomers naar Carré trekt. Een jonger publiek dat met de smartphone in aanslag de grote zaal betreedt; een internationaal publiek ook, omdat de Nederlandse Hadestown 100% Engelstalig is. Achter ons zitten Amerikanen. ‘’We’re doin’ Europe in seven days, but we didn’t wanna miss this.’’

Hadestown, dat bijna twintig jaar geleden begon als een kleinschalig, lokaal theaterproject in Vermont (VS) gaat nu de hele wereld over. De Broadwaymakers bemoeiden zich tot in detail met de Nederlandse (zij noemen het ‘’Europese’’) versie en kwamen tot de conclusie dat er in the Netherlands best een potje geacteerd kan worden.

De meerstemmige zang, de live muziek, de vormgeving, het acteerwerk, de special effects van ronddraaiende vloerdelen, het verhaal, de energie…dat is Hadestown. En dan is er nog een element dat allesomvattend en wereldwijd is: de hoop.

Vaclav Havel schreef ooit het gedicht De Hoop waarin hij uitlegt dat hoop nooit tevergeefs is, ongeacht het doel, ongeacht het resultaat.

Juist díe hoop stuwt Hadestown naar ongekende hoogten. Omdat - als alles voor niets lijkt te zijn geweest - er opnieuw hoop is. Als we het opnieuw proberen in de hoop dat het nu wél gaat lukken allemaal. En - als er dan tóch iets te verklappen valt - dat is ook hoe Hadestown eindigt: bij hoe het was, zodat alles opnieuw kan beginnen in de hoop dat…

Een paar uur later is het klaar. Wij doen er even het zwijgen toe. Buiten - op de terrassen aan de Amstel - staan inmiddels wijnkoelers met rosé. De opa en oma met hun kleindochter doen verwoede pogingen een stoeltje te bemachtigen (‘’u heeft toch nog wel plek voor drie?’’). Oma rammelt: ‘’Ik wil wél wat eten nu.’’ Wij zelf zijn al voldaan en gaan op weg naar huis.

Tegen acht uur ‘s avonds rijden we over de Brouwersdam langs Concert at Sea. Ik denk aan Maarten Heijmans, die op dat moment begint aan zijn tweede Hadestown van die dag: de avondvoorstelling. En daarna op de fiets naar huis…

Hadestown is tot eind augustus nog een keer of zeventig te zien in Carré. Wij hebben geen aandelen, maar echte theaterliefhebbers móeten dit gezien hebben. Er zijn nog kaarten. Niks musical: THEATER!!

Foto: Maarten Heijmans (midden) als Hermes (een rol die hij afwisselt met Claudia de Breij) met Sara Afiba als Eurydice en Jeangu Macrooy als Orpheus.